dinsdag 21 juli 2015

Laundry love..


Als je al zo'n bijna 2000 blogberichten hebt gemaakt
(kan je dat geloven 2000, als je dat tegen mij gezegd had
toen ik begon met bloggen zou ik gezegd hebben
maar waarover dan, haha) komen er natuurlijk
een aantal onderwerpen regelmatig voorbij...
Eentje daarvan is de was, ik heb geen idee waar mijn 
liefde voor wasgoed vandaan komt, maar mijn hart
springt altijd op van een goede waslijn..
Zoals deze in een buurtje in Istanbul, P. had het idee
om hier heen te gaan, hoewel het niet bepaald een
toeristische wijk is en we best wat moeite moesten doen
om er te geraken..
Eerst moesten we een bus zoeken op zo'n groot plein,
met tientallen ronkende bussen, in de brandende zon.
Het was een drukte van belang, zeg maar chaos..
na een tijd zoeken en vragen propten we onszelf
in zo'n overvolle bus (helemaal niets voor mij, maar ik 
doe in dat soort situaties altijd gewoon alsof
ik er niet helemaal echt ben en loop blind achter P aan :-)


We stapten wel op de juiste plek uit, er zijn altijd mensen
die willen weten wat je gaat doen, en je de weg willen wijzen..
De wijk was volkomen in verval, maar je kon zien
dat het er ooit prachtig geweest moest zijn.
Wij bestelden soep in een cafeetje, die zo vet was,
dat ik het niet weg kon krijgen, zelfs niet voor de beleefdheid..
Daarna wandelden we wat rond, het leven speelde zich
voornamelijk op staat af, overal speelde kinderen,
zaten vrouwen met elkaar te kletsen..gewoon tussen 
de rommel op straat, maar iedereen leek er volkomen
tevreden mee, er heerste een kalme rust in het wijkje..
Het allermooiste vond ik natuurlijk de waslijnen 
die tussen de huizen gespannen waren.
Overal wapperde de was als vrolijke vlaggen..


Aanvankelijk voelde ik een enorme aarzeling om het 
wasgoed te fotograferen, het lijkt toch wel erg persoonlijk..
Maar ik was er zo door betoverd dat ik uiteindelijk
toch mijn camera pakte, ik dacht dat als men het niet
goed zou vinden ik dat wel zo horen..
Maar niemand leek op mij te letten, dus ik nam de 
ene foto na de andere, totdat ik het gevoel had dat ik 
werd bekeken, ik keek op en daar hing een oude vrouw uit het raam.
Druk schreeuwend en gebarend naar mensen op straat,
ineens had ik oogcontact met haar, ik maakte een gebaar
naar mijn camera en ze knikte, even een klein moment
van verstandhouding, alsof ze begreep waarom ik de 
foto's nam, misschien werd ze wel net zo blij
van het vrolijke wasgoed aan de lijnen als ik..

Ik wens je een fijne dag
-X-

8 opmerkingen:

  1. Ik zie, hoor (en ruik) de bussen zo voor me.
    Zalig, die smalle straatjes waar de waslijnen met de was van de ene kant naar de andere hangen !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Soms valt je blik op iets gewoons en toch zo bijzonder. Was heeft iets intiems en laat zo'n straatje leven. Al denk ik niet dat ik op het idee was gekomen om een foto te maken van al die was.
    Wel valt mijn blik vaak op bijzondere details en op mensen. Maar ja, mag je die mensen zomaar op de foto zetten en delen met de wereld. Hmmm, blijft lastig.
    Jouw foto's zijn in ieder geval mooi. Ik denk de geuren en geluiden er wel bij :)

    Fijne dag, Margaret

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Petje af voor die 2OOO berichtjes. Super.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind jouw liefde voor wasgoed heel aanstekelijk. Als je ooit nog eens een mooie wasgoedwijk zoekt: de oude volksbuurt Castello in Venetië is geweldig. Met lijntjes wasgoed boven de kanaaltjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben gek op lakens en dekbedovertrekken aan de waslijn! Ik kan tevreden worden als ze zo fijn hangen te wapperen in de wind, en ik word gelukkig als ik ze weer op bed leg en ze naar bloemen en gras ruiken !! Dus ik begrijp volkomen wat je zegt !! Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hey wat leuk die wapperende lijnen, doet me denken aan onze vakanties in Portugal in mijn jeugd zo'n veertig jaar geleden. Bijzonder! Warme groetjes van Susan die weer eens op bezoek is.

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)